زبانحال حضرت رقیه سلام الله علیها
.
✍️ #زبدةالاشعار ✍️
.
🆔: @nohe_torki
.
مرحوم عابد تبریزی
.
ای شمسۀ کاخ آرزوها
نام تو کلید گفتگوها
.
ای نور شب سیاه روزان
با چهرۀ چون مه فروزان
.
ای آب رُخ بهار از تو
ذوق گل و لاله زار از تو
.
ای باخته جان به راه جانان
فرش ره تو ستبرق جان
.
ای برُخی جلوۀ تو جانم
عشق تو حقیقت روانم
.
ای نور چراغ عشق و عرفان
تابیده به کلبۀ فقیران
.
ای جان مرا فروغ امّید
ویرانه کجا و گنج توحید
.
در ظلمت شب چو مه رسیدی
بر دختر خویش سر کشیدی
.
دیدی که مرا کسی نمانده
از زندگیم بسی نمانده
.
دیدی که به لب رسیده جانم
دیدی که ضعیف و ناتوانم
.
دیدی که نیازمند وصلم
محو غم تست فرع و اصلم
.
بر داد دلم نکو رسیدی
مشتاقی من به چشم دیدی
.
دیدی ز غمت اسیر بندم
دیدار تو را نیازمندم
.
با یاد تو واپسین دم من
عشق من انیس و همدم من
.
آخر نفسم، نفس، نه آتش
چون شعلۀ جان گداز و سر کش
.
کم مانده که آشیانه سوزد
بال و پر از این زبانه سوزد
.
آبی به شرار دل فشاندی
این شعلۀ غم فرو نشاندی
.
دیدی شب من قمر ندارد
شام سیهم سحر ندارد
.
باز آمدی ای مه شب تار
شد ز آمدنت سحر پدیدار
.
امشب غم و رنج من سر آید
شب می رود و سحر برآید
.
من می روم و نشانه ماند
چون نام تو جاودانه ماند
.
این نام همیشه ماندگار است
هم پویۀ دور روزگار است
.
داغ دل من ز لاله جویند
شرح غم من به سبزه گویند
.
رمزی ز سرشگ هم چو باران
اشک تو و ابر نو بهاران
.
شرحی ز غم دل بلا خیز
افسردگی غروب پاییز
.
من گوهر شاهوار عشقم
شایسته ترین نثار عشقم
.
من زینت رشته اسارت
من جلوۀ مشعل شهادت
.
من سایۀ آفتاب و ایمان
من رشح سحاب شور و عرفان
.
من شمع حریم عشق و شورم
من محرم خلوت حضورم
.
من آینۀ تجلی حق
من پرتو وجه نور مطلق
.
مائیم به راه عشق سالک
باقی همه فانی است و هالک
.
با شوق شهادت و اسارت
رفتیم طریق استقامت
.
تو کشته شدی که گردد احیا
آئین وفا و عدل و تقوی
.
من گشتم اسیر و شد به ایجاد
آزادگی از اسارت آزاد
.
عزّ و شرف و وقار از ماست
آینده روزگار از ماست
.
من محرم خلوت لقایم
غم نیست خرابه هست جایم
.
پایم به سریر طاق افلاک
هر چند که هست مفرشم خاک
.
من خاک نشین سدره جاهم
تا در بر تست خانقاهم
.
ای نطق تو شرح راز هستی
عشق تو طریق حق پرستی
.
بگشا لب و راز دل به من گو
با دختر خویشتن سخن گو
.
دیدی که چو شمع بزم سوزم
باشد رمقی به جان هنوزم
.
چون صبح دمیدی از کنارم
تا روی تو دیده جان سپارم
.
دیدی چو ستارۀ سحرگاه
کم مانده از این حیات کوتاه
.
خورشید من آمدی فروزان
تا هدیه کنم به جلوه ات جان
.
دیدی که غریب و دل فکارم
غیر از تو کس دگر ندارم
.
از بی کس خویش یاد کردی
دل بود غمین تو شاد کردی
.
دیدی که بهار من خزان است
گل رفته خراب گلستان است
.
بر گلشن من صفا فزودی
صد عقده ز کار دل گشودی
.
دیدی که اسیرم و غریبم
بیمارم و نی به سر طبیبم
.
دیدی رُخ زرد و آه سردم
باز آمدی ای طبیب دردم
.
دیدی دل من ز غصه صد چاک
نمناک رُخم به خاک نمناک
.
مهر پدری ز سر گرفتی
از خاک رُخم تو بر گرفتی
.
دیدی که دو چشم من به راه است
در حیرت آن رخ چو ماه است
.
باز آمدی و غم از دلم رفت
ظلمت ز فضای محفلم رفت
.
ای روی تو نقش لوح جانم
ای باغ و بهار و گلستانم
.
خواب است که دیده کرده افسون
یا چهره تو شده دگرگون
.
بیند به عیان دو چشم گریان
مرجان به عقیق گوهر افشان
.
عکس دل من به قوت جان است
یا صحبت چوب خیزران است
.
خونین لب نوش دل کش تو
شد آب دلم ز آتش تو
.
من در سفر دیار عشقم
هم پای تو ره سپار عشقم
.
بگذار برم به زاد ره من
گل بوسه ز گلشنت به خرمن
.
ای نطق تو شرح راز هستی
عشق تو طریق حق پرستی
.
بگشا لب و راز دل به من گو
با دختر خویشتن سخن گو
.
محتاج نوازش تو هستم
ای دست خدا بگیر دستم
.
ای فیض دمت مسیح پرور
بگشا به سخن لب چو شکر
.
دوران گذشته آیدم یاد
کز لطف تو بود خاطرم شاد
.
آغوش تو بود جایگاهم
دامان تو مأمن و پناهم
.
هر چند که محرم حضورم
نزدیک تو لیک از تو دورم
.
چون شد که دگر سخن نگویی؟
رازم به تکلّمی نجویی
.
گویی که در این سکوت رمزیست
داند دل من که راز آن چیست
.
گوید به سکوت آن لب نوش
با من که شوم ز گفته خاموش
.
خاموش شوم ز کشف اسرار
تا فاش شود به محضر یار
.
هر چند غمین و دردمندم
گفتار ترا به کار بندم
.
این گفت و دگر لب از سخن بست
چون شاخۀ گل خمید و بشکست
.
دیدند خرابه جا گزنیان
محنت طلبان، غم آفرینان
.
ماند از سخن آن عقیق پر نوش
شد بلبل باغ عشق خاموش
.
خاموش شد آن لب شکر بار
با صد سخن از بیان و گفتار
.
اسرار نهان به سینه بنهفت
چشمان نخفته اش فرو خفت
.
مژگان بلند سنبل آسا
خوابید به دور چشم شهلا
.
آرام دل امام ابرار
آرام غنود پیش دلدار
.
مه دید چو در خرابه تابید
خوابیده ستاره پیش خورشید
.
#حضرت_رقیه_عابد_تبریزی
#حضرت_رقیه_شهادت
#ای_شمسه_کاخ_آرزوها
#فارسی
.
✍️ #زبدةالاشعار ✍️
.
🆔: @nohe_torki
نظر دهید