ای گل کجا رواست بر آتش نشانیم #حیدریه_خوندل_تبریزی

مدح حضرت علی (ع)
..
..
..
مرحوم خوندل تبریزی
..
..
..
ای گل کجا رواست بر آتش نشانیم
خاکسترم کنی و نیابی نشانیم
..
دستی ز راه دور بر آتش گرفته ای
آگه نمی شوی تو ز سوز نهانیم
..
گر اهل دل مرا نشناسند عیب نیست
آسوده خاطرم من از این بی نشانیم
..
غم نیست سنگ حادثه بال و پرم شکست
پستم نموده فکر بلند آشیانیم
..
چون باد رفت عمر من و محمل نگار
یارب عنایتی که به گردش رسانیم
..
اکنون اسیر در قفس خاکیم ولی
من عندلیب بسته پر آسمانیم
..
روی قفس به دامن صحراست من ولی
سر زیر پر ز حسرت بی هم زبانیم
..
جانم به لب رسید از این تنگی قفس
صیّاد را بگو کی از این غم رهانیم
..
گر چند روز بگذرد از عمرم این قفس
بینی به جای مانده پر و استخوانیم
..
با این همه تحمّل بار گران غم
من زنده مانده ام عجب از سخت جانیم
..
عمری بود که معتکف کوی دلبرم
دارم امید از در دولت نرانیم
..
عمرم اگر چو آب روان بگذرد چه غم
شادم به کوی دوست به سر شد جوانیم
..
آن کان لعل را که دلش نام کرده اند
بنگر ز راه دیده چه گوهر فشانیم
..
افسرده شد گلی که طبیعت به من سپرد
شرمنده چون نباشم از این پاسبانیم
..
بس روزها به من سپری شد بنام عمر
شرمم کشد که مرگ به از زندگانیم
..
هرگز بهار عمر ندیدم به زندگی
یکسان گذشت فصل بهار و خزانیم
..
تو همنشین هر خس و خاری شوی ولی
من آن نیم که در پی هر گل دوانیم
..
من هر وفا که کردم، دیدم دو صد جفا
این بود بی وفاعوض مهربانیم
..
با آب دیده همچو تو گل پروریده ام
افسوس و آه از من و از باغبانیم
..
پرپر نمود باد خزانش ولیک من
هستم هنوز منتظر از بدگمانیم
..
بیگانه شد چرا همه این آشنا به من
افسوس جرم خویش چه باشد ندانیم
..
رفتی مرا به حادثه تنها گذاشتی
با این دل شکسته من و ناتوانیم
..
مشکل گشای اهل جهان مرتضی علیست
یارب بسوی مهر و وفایش کشانیم
..
«خوندل» که سیر از کرم بحر ما نخورد
خواهم که قطره ای به گلویش چشانیم
..
الهام این چکامه ز مرحوم «نیر» است
از او هدف نهانمی از من نهانیم
..
..
..
..
#حیدریه #خوندل_تبریزی #حیدریه_مدح #فارسی #غزل #زبدةالاشعار