حالات حضرت عبداله ابن حسن (ع)
.
#زبدةالاشعار
.
: @nohe_torki
.
هدایتی تبریزی
.
بچّه شیری ، شیر یزدان را نشان
جان به کف ، در بزم عرفان جانفشان
.
در کلاس معرفت استاد عشق
طایر خونین پر و عرش آشیان
.
حق شناس و حق پرست و حق طلب
نور حق از صورتش در شعشعان
.
خون حیدر در رگ و اندر ورید
یادگار شیر حق شیر ژیان
.
خفته در خیمه ، ولی بیدار دل
دل ز اوضاع و عواقب ناگران
.
عصر عاشورای پر آشوب و خون
دشت پهنی با سپاه بیکران
.
می زند سو سو به میدان چون ستاه
برق تیر و خنجر و تیغ و سنان
.
می خروشد طاغیان بی خرد
شهریار افتاده تنها آن میان
.
هر که با اسباب حربی می زند
بر سر و بر سینه ی آن جان جان
.
زخم تیری بر لب خونین او
زخم سنگی بر جبین و خونچکان
.
حفره ای پیکان گشوده در دلش
رفته خون از پیکر و تن ناتوان
.
می زند سنک جفا هر رهگذر
می شود چون چشمه ای خونش روان
.
العطش می گوید و جان می دهد
تیره گشته روشنای آسمان
.
دیده بگشود آن زمان در خیمه گه
سوی مقتل گشت عبدله دوان
.
شه ندا در داد و گفتا زینبا
آید عبدلّه مبادا سوی ما
.
ره بر عبدلّه گرفت آن بردبار
زین عمل آن نوجوان شد بی قرار
.
گفت باید سوی خیمه زود رفت
یاور شه شد بوقت اضطرار
.
سوی میدان شد که یار شه شود
جان فدا سازد برای شهریار
.
در دل میدان عمو در پیچ و تاب
غرقه در دریای خون ، تن زخمدار
.
دست و پا می زد میان خاک و خون
العطش گویان و عطشان بهر یار
.
زان میان فرد خبیثی سوی شه
حمله ور شد تا کند شه را شکار
.
در هوا آن تیغ برّان برق زد
تا فرود آید بر آن عالی تبار
.
کرد عبدلّه سپر دستان خود
تا کند ردّ خطر زان تاجدار
.
بازوی نازک ز عبدلّه شد و
ضربت سنگین تیغ آبدار
.
تیغ بازو را برید ، ایوای من
شد بر آن نو گل قیامت آشکار
.
دست ببریده شد آویزان ز پوست
شد در آغوش عمو بی اختیار
.
شه در آغوشش کشید آن طفل را
گفت کای جان عمو کن اصطبار
.
ناگهان تیری به پیشانی نشست
گشت پیشانی پریش آن گلعذار
.
وقت پرواز آمد و زد بال و پر
موقع وصل آمد و رفت انتظار
.
جان به جانان داد در آغوش جان
آخرین دم شد عمویش داغدار
.
کرد ( هدایت ) یاد آن شهزاده را
دیدگانش توأمان بود اشکبار
.
.
.
#عبداله_الحسن #هدایت_تبریزی
#اصحاب_الحسین
#بچه_شیری_شیر_یزدان_را_نشان
#فارسی
.
#زبدةالاشعار
.
: @nohe_torki
نظر دهید