ره شیدائی
.
.
.
عباس داداش زاده( فانی تبریزی )
تضمین غزلی از پروین اعتصامی
.
.
دوش رفتم به در پیر خرد پنهانی
تا بپرسم! چه بود رسم و ره رحمانی؟
صحبت از پاکدلان رفت و ره عرفانی
گفت این نکتۀ سربسته بدان ای فانی :
.
هر که با پاکدلان صبح و مسائی دارد
دلش از پرتو اسرار صفائی دارد
.
.
.
.
گفتم ای پیر بگو چیست ره شیدائی؟
زهد و عرفان چه بود در حرم سودائی؟
جامۀ پاک چه باشد؟ چه بود رسوائی؟
گفت آن معدن علم و هنر و دانائی :
.
زهد با نیت پاک است نه با جامه پاک
ای بس آلوده که پاکیزه ردائی دارد
.
.
.
.
گفتمش چیست ره بندگی و مشتاقی؟
جز خداوند جهان، کیست که باشد باقی؟
بت پرستی چه بود؟ چیست ره خلّاقی؟
گفت اگر از دل و جان شیفتۀ عشّاقی :
.
سوی بتخانه مرو پند برهمن مشنو
بت پرستی مکن این ملک خدائی دارد
.
.
.
.
گفتم ای عارف دلداده چرا حیرانی؟
تو که احوال دل سوختگان می دانی!
شمع را چیست گنه، سوخت چنان، شد فانی؟
گفت می خواهی اگر سرّ نهانی دانی :
.
شمع خندید به هر بزم ، از آن معنی سوخت
خنده، بیچاره ندانست که جائی دارد
.
.
.
.
گفتمش جلوۀ منزلگه لیلی چون است؟
که در آن کوچه بسی اهل خرد مجنون است؟
کوی عشق است مگر؟ هرکه رود مفتون است
گفت ای سالک حق ، راه بسی پرخون است
.
هیزم سوخته ، شمع ره و منزل نشود
باید افروخت چراغی که ضیائی دارد
.
.
.
.
گفتم از چیست که یاران طریقت گاهی
پیش ارباب دِرم خم شود از گمراهی؟
از چه خیزد دل من این همه ناآگاهی؟
گفت این قصه بود درد و غم جانکاهی!
.
مور هرگز به در قصر سلیمان نرود
تا که در لانه خود برگ و نوائی دارد
.
.
.
.
گفتم ای عاشق فرزانه به فریادم رس
که مرا نیست بجز لطف توام، یاری کس
عمر شد صرف غم و غصّه و آلام و هوس
چه کنم گفتم و گفتا: بشنو بانگ جرس :
.
گهر عمر بدین خیرگی از دست مده
آخر این عمر گرانمایه بهائی دارد
.
.
.
.
«فانی» سوخته ام ، دلشدۀ جانانم
غرق اندوه و غم و محنت بی پایانم
چه کنم؟ چیست ره عشق؟ که سرگردانم
گفت آهسته به خود : گرچه خودم حیرانم :
.
صرف باطل نکند عمر گرامی «پروین»
آنکه چون پیر خرد راهنمائی دارد
.
#پندیات
#دوش_رفتم_به_در_پیر_خرد_پنهانی
#هر_که_با_پاکدلان_صبح_و_مسائی_دارد
#فانی_تبریزی
#پروین_اعتصامی
#فارسی
#زبدةالاشعار
نظر دهید