ذکر_مصیبت_حضرت_حمزه (ع)
.
.
بعد از شهادت حضرت حمزه، هند، مادر معاویه از بغض و عداوتی که با حمزه داشت، جگر حمزه را طلبید و در دهان گذاشت، اما جگر او در دهانش به قدرت خدا سخت شد و از دهان بیرون انداخت، و از این جهت او را «آکلة الاکباد» گفتند. پس به بالین حمزه آمد، و گوش و بینی و اعضای آن جناب را مُثله کرد.
.
قتل حضرت حمزه در رسول خدا صلّی الله علیه و آله سخت تأثیر کرد و وقتی به مدینه تشریف آورد، کمتر خانه‌ای بود که از آن، بانگِ گریه و سوگواری به واسطه شهدای خود بلند نباشد لهذا رسول خدا صلّی الله علیه و آله اشک در چشمانش جمع شد و فرمود: «لَکنَّ حَمْزَةَ لَا بَوَاکی لَه»، یعنی حمزه در این روز گریه کن ندارد. انصار، وقتی این سخن را شنیدند، به خانه‌های خود رفتند و به زنان خود گفتند: بر کشتگان خویش گریه نکنید، و اوّل به خانه حمزه بروید و بر او بگریید، و سپس بر کشتگان خود، نوحه نمایید. بدین جهت پیامبر صلّی الله علیه و آله در حقّ آنها دعا کرد، و این رسم در میان زنان مدینه باقی ماند که در هر مصیبتی که روی می‌داد، نخست بر حضرت حمزه علیه السلام گریه می‌کردند و سپس برای مصیبت وارده بر خود عزاداری می‌کردند.
.
.
منهاج البراعة، ج7، ص232
تفسير القمي، ج1، ص116-117
من لا يحضره الفقيه، ج1، ص183
مسكن الفؤاد، ص108
.
.
#حضرت_حمزه #متن_روضه
#حضرت_حمزه_متن_روضه
#فارسی
#زبدةالاشعار
.
نظر دهید