قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست #حسینیه_فواد_کرمانی

ذکر شهادت حضرت ابی عبدالله الحسین (ع)
..
..
..
..
مرحوم فؤاد کرمانی
..
..
..
..
قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیّت که قیامت برخاست
..
راستی شور قیامت ز قیامت خبریست
بنگرد زاهد کج بین اگر از دیده ی راست
..
خلق در ظل خودی محو و تو در نور خدا
ماسوا در چه مقیمند و مقام تو کجاست؟
..
هر طرف مینگرم روی دلم جانب توست
عارضم بیت خدا را که دلم قبله نماست
..
زنده در قبر دل ما بدن کشتۀ توست
جان مائی و تو را قبر حقیقت دل ماست
..
دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نگشت
آری آن جلوه که فانی نشود نور خداست
..
بیدق سلطنت افتاد کیان را ز کیان
سلطنت، سلطنت توست که پاینده لواست
..
نه بقا کرد ستمگر نه بجا ماند ستم
ظالم از دست شد و پایۀ مظلوم بجاست
..
زنده را زنده نخوانند که مرگ از پی اوست
بلکه زنده است شهیدی که حیاتش ز قفاست
..
دولت آن یافت که در پای تو سر داد ولی
این قبا راست نه بر قامت هر بی سروپاست
..
تو در اوّل سر و جان باختی اندر ره عشق
تا بدانند خلایق که فنا شرط بقاست
..
تو در اوّل سر و جان باختی اندر ره عشق
تا بدانند خلایق که فنا شرط بقاست
..
تا ندا کرد ولای تو در اقلیم الست
بهر لبیک ندایت دو جهان پر ز نداست
..
کشته شد عالم دهری چو تو در عالم دهر
دهر تا روز قیامت شب اندوه عزاست
..
در غمت اعین و اشیاء همه از منطق کون
هر یکی مویه کنان بر دگری نوحه سراست
..
رفت بر عرشه نی تا سرت ای عرش خدا
کرسی و لوح و قلم بهر عزای تو بپاست
..
منکسف گشت چو خورشید حقیقت به جمال
گر بگریند ز غم دیدۀ ذرّات رواست
..
رفت بر عرشۀ نی تا سرت ای نور خدا
کرسی و لوح و قلم بهر عزای تو بپاست
..
پایمالی ز عبودیّت و من در عجبم
که بدین حال هنوزت سر تسلیم و رضاست
..
گریه بر زخم تنت چون نکند چشم «فؤاد»
ای شه کشته که بر زخم تنت گریه دواست
..
..