هجده بیت تقدیم به شهزاده حضرت علی اکبر (ع)
..
..
..
..
محسن کاویانی
..
..
..
..
نشسته سلطان علیِ اکبر ، به روی منبر چُنان پیمبر
چُنان پیمبر به رویِ منبر ، نشسته سلطان علی اکبر
..
نگو دو دیده بگو دو ساغر ، نگو دو ابرو بگو دو خنجر
نگو دو بازو بگو دو لشگر ، دوباره حیدر دوباره حیدر…
..
قدم نهاده به فتح خیبر ، علی ، علی را چه خوب از بر
نشانمان داد و چیره شد بر ، تمامِ دل ها و گشت دلبر
..
بنا بر این شد که شیر باشد ، میان میدان دلیر باشد
سند برای غدیر باشد ، علیست نامش رخش پیمبر
..
نشسته بر پهنه ی عُقابَش ، چکیده از زَخمه ها شرابَش
چه کرده با ما شراب نابَش ، بگو به ساقی بگو به ساغر
..
ز میسَره می رود درون و ، ز میمنه میزند برون و
چه خوش به پاکرده خاک وخون و ،روَد از این سو به سوی دیگر
..
چو شیر غُرّان چوتیغِ بُرّان ، میانِ میدان زمانِ جولان
به شاهِ مردان قسم که یک آن ، نبوده با او کسی برابر
..
چه ضربِ تیغی که هوکشانه ، دُرست خورده به هر نشانه
مگر که دشمن زنَد به شانه ، زپشت دشنه ز پشت خنجر
..
به خَلق و خُلق وبه قد و بالا ، نبیِ اولیٰ علیِ اعلیٰ
ز هرچه والی ز هرچه والا ، شده ست سرتر شده ست برتر
..
خوشا که از عمقِ جان بگوید ، ازآن بگوید اذان بگوید
علی علی را چنان بگوید ، که لرزه افتد به جانِ لشگر
..
علی امیرش علی امامش ، علی قعودش علی قیامش
علی سکوتش علی کلامش ، علیست کرار نامکرر
..
علی رکوعش علی سجودش ، علی فرازش علی فرودش
علی شروطش علی حدودش ، همه وجودش علیست یکسر
همین که وا شد وَ اِن یکادش ، شدند مشغول ازدیادش
چنان که چون او میانِ صحرا ، نبوده فردی چنین مُکثَر
..
امان ز فتنه ز مُرَّة بن ، مُنْقذِ عَبدی که بُرد دشنه
فرو به پهلوی او که تشنه ، شکسته می شد شبیه مادر
..
به سمت معراج خویش پا شد ، میان دشمن مسیر وا شد
وَ مطلعش رفت و قطعه ها شد ، کمی دراین سو کمی در آن سر
..
نرفته دشمن به سویش الا ، به نیتِ قربةَ الی الله
علیست با فرقِ این که حالا ، شده ست فرقَش کمی علی تر
..
چه شعر شیرینِ دلربایی ، قصیده ای که شده رباعی
شده ست مجموعه در عبایی ، چنین شده خوانشش میّسَر
..
فدای اربابِ ارباً اربا ، که زیر پای امیرِ خود با…
شتاب رفت و ضریحِ بابا ، شده ست شش گوشه ای مطهر
..
شروع نابی شده تمامش ، ببر دمادم به غمزه نامش
علیِ اکبر علیِ اکبر ، علی ِ اکبر ، علیِ اکبر…
..
..
نظر دهید