کیستند اهل جهان بی سر و سامانی چند #پندیات_صائب_تبریزی

#چند …
#ما_ز_میخانه_عشقیم_گدایانی_چند از #ملاهادی_سبزواری
#آه_از_آن_دم_که_سر_از_پیکر_انسانی_چند از #رجایی_تبریزی
#کیستند_اهل_جهان_بی_سر_و_سامانی_چند از #صائب_تبریزی
#خون_دل_می_چکدم_دیده_مژگانی_چند از #ذهنی_‌زاده
#آب_شهد_است_اگر_زهر_از_او_به_که_نشد از #عابد_تبریزی
..
..
..
صائب تبریزی
..
..
کیستند اهل جهان، بی سر و سامانی چند
در ره سیل حوادث، ده ویرانی چند
.
چرخ کز خون شفق چهره خود دارد سرخ
چه سرانجام دهد کار پریشانی چند؟
.
زین گلستان که چو گل خیمه در آنجا زده ای
چیست در دست تو جز چاک گریبانی چند؟
.
دو سه روزی است تماشای گلستان جهان
در دل خود برسانید گلستانی چند
.
نیست از مردم بی شرم عجب پرده دری
پوشش امید چه دارید ز عریانی چند؟
.
دل سیه شد ز پریشان سخنان، صبح کجاست؟
تا بگیرد سر این شمع پریشانی چند؟
.
داغ دیگر به دل از لاله ستانم افزود
چه تراوش کند از سینه سوزانی چند؟
.
آن که بر آتش ما آب نصیحت می ریخت
کاش می زد به دل سوخته، دامانی چند
.
چه کنم آه که هر لحظه برون می آرد
عرق شرم تو از پرده نگهبانی چند
.
شد ز یک صبح قیامت همه عالم پرشور
چه کند دل به شکر خنده پنهانی چند؟
.
وقت آن راهروی خوش که چو دریای سراب
دارد از موجه خود سلسله جنبانی چند
.
رهروان تو چه پروای علایق دارند؟
چه کند خار به این برزده دامانی چند
.
نبرد آینه از آینه هرگز زنگار
چه دهی حیرت خود عرض به حیرانی چند؟
.
#صائب از قحط سخندان همه کس موزون است
کاش می بود درین عهد سخندانی چند
.
.
#غزل
#پندیات
#فارسی
#زبدةالاشعار