ز خاک سر بدر آی ای مه سپهر حجاز #اربعین_فرقانی_محبی

اربعین
زبانحال حضرت سکینه (س)
خطاب به حضرت علی اکبر (ع)
..
..
..
..
مرحوم حاج محمد آقا فرقانی (محبّی)
..
..
..
..
ز خاک سر بدر آی ای مه سپهر حجاز
جهان تیره به لیلای خویش روشن ساز
ز شام شوم علی آمدم بکویت باز
«منم غریب دیار و توئی غریب نواز
دمی بحال غریب دیار خود پرداز»(1)
..
..
..
..
چگونه گویمت ای نور دیده جان بُردند
سوار ناقۀ عریان، بدست بند و کمند
کنون خلاصم علی جان ز قید کینه و بند
«بهر کمند تو خواهی بگیر و بازم بند
بشرط آنکه ز خواهر نظر نگیری باز»(1)
..
..
..
..
ازل بکوفه که شد حبس تار منزل من
بشام شوم شد آخر خرابه محفل من
چو شام تیره شد آنروزهای مشکل من
«خیال قدّ بلند تو میکند دل من
تو دست کوته من بین از آستین دراز»(1)
..
..
..
..
هم از فراق تو جانم بلب علی برسید
هم آنکه شعلۀ آه رقیّه گشت پدید
بروی خار مغیلان برهنه پا بدوید
«درون سینه دلم چون کبوتری به طپید
چه آتشی است که بر جان ما نهادی باز؟»(1)
..
..
..
..
بهر کجا که رسیدیم غصّه دادم روی
شدم چو محرم غم بهر غم گشادی روی
نبود بر من غمدیده غم دمادم روی
«نه این زمان من شوریده دل نهادم روی
بر آستان تو کاندر ازل نهادم باز»(2)
..
..
..
..
تصورم نرود کاین کلام من جهل است
که آستان تو خاکش بهر بصر کحل است
همین بخاک تو این خواهر حزین اهل است
«گرم چو خاک زمین خوار میکنی سهل است
چو خاک میکن و بر خاک سایه می انداز»(1)
..
..
..
..
ننالد از بدی حادثه «محبی» دوست
که هر چه میرسد از دوست بهتر و نیکوست
که رای «حافظ» همین بود و با تو هم همخوست
«دلا منال ز شامی که صبح در پی اوست
که نیش و نوش بهم باشد و نشیب و فراز»(2)
..
..
..
..
بگویمت اگر از درد دل و یا محنت
یکی نگفته ام از صد هزار کیفیت
ز بزم ابن زیاد لعین بد فطرت
و یا ز بزم یزیدی که زد بما تهمت
چگونه با غم و اندوه گشته ام دمساز
..
..
..
..
(1) اوحدی مراغه ای
(2) حافظ شیرازی
..
..
..
#اربعین #فرقانی_محبی #ترکی #زبدةالاشعار