ای از بر سدره شاهراهت #پیامبراسلام_عبدالرزاق_اصفهانی

در وصف حضرت خاتم الانبیا (ص)
.
✍️ زبدة الاشعار ✍️
.
🆔: @nohe_torki
.
مرحوم جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی
با صدای امین فروغی
.
.
ای از بر سدره شاهراهت
وای قبّه ی عرش تکیه گاهت
.
ای طاق نهم رواق بالا
بشکسته ز گوشه ی کلاهت
.
هم عقل دویده در رکابت
هم شرع خزیده در پناهت
.
ای چرخ کبود ژنده دلقی
در گردن پیر خانقاهت
.
مه طاسک گردن سمندت
شب طرّه ی پرچم سیاهت
.
جبریل مقیم آستانت
افلاک حریم بارگاهت
.
چرخ ار چه رفیع، خاک پایت
عقل ارچه بزرگ، طفل راهت
.
خورده است خدا ز روی تعظیم
سوگند به روی همچو ماهت
.
.
.
ایزد که رقیب جان خرد کرد
نام تو ردیف نام خود کرد
.
.
.
ای نام تو دستگیر آدم
و ای خلق تو پایمرد عالم
.
فرّاش درت کلیم عمران
چاووش رهت مسیح مریم
.
از نام محمّدیت میمی
حلقه شده این بلند طارم
.
تو در عدم و گرفته قدرت
اقطاع وجود زیر خاتم
.
در خدمتت انبیا مشرّف
وز حرمتت آدمی مکرّم
.
از امر مبارک تو رفته
هم بر سر حرفت خود آدم
.
تا بود به وقت خلوت تو
نه عرش و نه جبرئیل محرم
.
نایافته عزّ التفاتی
پیش تو زمین و آسمان هم
.
.
.
کونین نواله ای ز جودت
افلاک طفیلی وجودت
.
.
.
ای مسند تو ورای افلاک
صدر تو و خاک توده حاشاک
.
هرچ آن سمت حدوث دارد
در دیده ی همّت تو خاشاک
.
طغرای جلال تو لعمرک
منشور ولایت تو لولاک
.
نُه حقّه و هفت مهره پیشت
دست تو و دامن تو زان پاک
.
در راه تو زخم محض مرهم
بر یاد تو زهر عین تریاک
.
در عهد نبوّت تو آدم
پوشیده هنوز خرقه ی خاک
.
تو کرده اشارت از سر انگشت
مَه قرطه ی پرنیان زده چاک
.
نقش صفحات رایت تو
لولاک لما خلقت الافلاک
.
.
.
خواب تو ولا یَنامُ قلبی
خوان تو اَبیتُ عِندَ رَبّی
.
.
.
ای آرزوی قدَر لقایت
وای قبله ی آسمان سرایت
.
در عالم نطق، هیچ ناطق
ناگفته سزای تو ثنایت
.
هر جای که خواجه ای غلامت
هر جای که خسروی گدایت
.
هم تابش اختران ز رویت
هم جنبش آسمان برایت
.
جانداروی عاشقان حدیثت
قفل دل گمرهان دعایت
.
اندوخته ی سپهر و انجم
برنامده ده یک عطایت
.
بر شهپر جبرئیل نِه زین
تا لاف زند ز کبریایت
.
بر دیده ی آسمان قدم نِه
تا سرمه کشد ز خاک پایت
.
.
.
ای کرده بزیر پای کونین
بگذشته ز حد قاب قوسین
.
.
.
ای حجره ی دل به تو منوّر
وای عالم جان ز تو معطر
.
ای شخص تو عصمت مجسّم
وای ذات تو رحمت مصوّر
.
بی یاد تو ذکرها مزوَّر
بی نام تو وِردها مبتر
.
خاک تو نهال شاخ طوبی
دست تو زهاب آب کوثر
.
ای از نفس نسیم خلقت
نُه گوی فلک چو گوی عنبر
.
از یَعصِمک الله اینت جوشن
وزیغفرک الله آنت مغفر
.
تو ایمنی از حدوث گو باش
عالم همه خشک یا همه تر
.
تو فارغی از وجود، گو شو
بطحا همه سنگ یا همه زر
.
.
.
طاووس ملائکه بَریدت
سرخیل مقرّبان مُریدت
.
.
.
ای شرع تو چیره چون به شب روز
وای خیل تو بر ستاره پیروز
.
ای عقلِ گره گشای معنی
در حلقه ی درس تو نوآموز
.
ای تیغ تو کفر را کفن باف
نعلین تو عرش را کله دوز
.
ای مذهب ها ز بعثت تو
چون مکتبها به عید نوروز
.
از موی تو رنگ کسوت شب
وز روی تو نور چهره ی روز
.
حلم تو شگرف دوزخ آشام
خشم تو عظیم آسمان سوز
.
ماه سر خیمه ی جلالت
در عالم علو مجلس افروز
.
بنموده نشان روی فردا
آیینه ی معجز تو امروز
.
.
.
ای گفته صحیح و کرده تصریح
در دست تو سنگریزه تسبیح
.
.
.
هر آدمیی که او ثنا گفت
هرچ آن نه ثنای تو خطا گفت
.
خود خاطر شاعری چه سنجد؟
نعت تو سزای تو خدا گفت
.
گرچه نه سزای حضرت توست
بپذیر هر آنچه این گدا گفت
.
هر چند فضول گوی مردی است
آخر نه ثنای مصطفی گفت؟
.
در عمر هر آنچه گفت یا کرد
نادانی کرد و ناسزا گفت
.
زان گفته و کرده گر بپرسند
کز بهر چه کرد یا چرا گفت؟
.
این خواهد بود عُدّت او
کفاره ی هر چه کرد یا گفت
.
تو محو کن از جریده ی او
هر هرزه که از سر هوا گفت
.
.
چون نیست بضاعتی ز طاعت
از ما گنه و ز تو شفاعت
.