ماهِ ماه
سید بشیر حسینی میانجی
ای دل ببین که گنبد خضرا چه خوشگل است
سقفی‌ست بی‌ستون و سراپا چه خوشگل است
شب‌ها قشنگ‌تر شود این آسمان راز
این جلوه‌گاهِ رازِ دل آرا چه خوشگل است
شد نیمه‌ی مه رمضان و دلم شکفت
بر قدّ لفظ، جامه‌ی معنا چه خوشگل است
هفت آسمان به حال زمین رشک می‌برند
سیمای ماهِ ماهِ تولاّ چه خوشگل است
صحن مدینه پر شده است از فرشتگان
تصویر شوق خانه‌ی طاها چه خوشگل است
دُرّی پدید آمد و قدر طلا شکست
دُرّ نجف به دُرج دو دریا چه خوشگل است
گل‌ها ز شور و شوق و شعف رقص می‌کنند
گویند بلبلان گل زهرا چه خوشگل است
می‌بارد از تبسّم او عطر ناب سبز
لبخند رودِ خوشگل مولا چه خوشگل است
باران رحمت است نگاه محبتش
ای دیده دیده! دیده‌ی شهلا چه خوشگل است
یوسف مدینه را به تماشا نشسته است
او هم شده‌ست محو تماشا چه خوشگل است
آمد حسن که سفره‌ی احسان بگسترد
در ماه روزه، سفره‌ی آقا چه خوشگل است
می‌بوسد از لبش پدرش موقع اذان
افطار روزه‌دار به خرما چه خوشگل است
هر کس که دید حُسن حَسن را سه بار گفت
اوّل امامزاده‌ی دنیا چه خوشگل است
در بین اهل بیت، کریم است شهرتش
اِنعامش ای “بشیر”! چه زیبا، چه خوشگل است
نظر دهید