در ادب روزه داری
..
..
اوحدی مراغه ای
..
ای روزه دار اگر تو یک ریزه راز داری
دست و زبان خود را از خلق بازداری
..
با ساز و برگ بودی سالی، سزد کزین پس
یک ماه خویشتن را بی برگ و ساز داری
..
آخر چه سود کشتن تن را به زور؟ چون تو
شامش رضا بجویی، صبحش نیاز داری
..
آنست سرّ روزه: کز هر بدی ببندی
گوشی که برگشودی، چشمی که باز داری
..
در آسمان معنی، چون مهر، برفروزی
گر دست برد صورت یک ماه باز داری
..
از آستان صورت، تا پیشگاه معنی
بیش از هزار منزل شیب و فراز داری
..
دل را چو چار گوشه بر باغ و خانه کردی
چون در حضور بندی؟ کی در نماز داری؟
..
خود کی درست خیزی از زیر سکّهٔ دل؟
کز بهر یک قراضه دندان چو گاز داری
..
نفسی که می تواند با عرشیان نشستن
حیف آیدم که او را در بند آز داری
..
کوتاه عمر باشد، آن را که نیست نامی
گر نام نیک ورزی، عمر دراز داری
..
بی منّتی برآور کار نیازمندان
گر زانکه هیچ کاری با بی نیاز داری
..
چون اوحدی نگردی بی صدق یار هرگز
زیرا که یار بودن صدقست و رازداری
..
..
#پندیات #اوحدی_مراغه_ای #مناجات_اوحدی_مراغه_ای
#مناجات #فارسی #زبدةالاشعار #رمضانیه
نظر دهید