حسین اسوۀ انسانیّت
.
.
دکتر محمود پدیده
.
.
تا کربلا ویریلدی مکان نجل احمده
فتح اولدی باب فصل غم آل محمّده
.
نه طاق گنبد فلک نیلگون سالار
اوز سایه سین نقدر جهان وار او مرقده
.
یوخ یوخ خطا دیدیم که جهان سایه سینده دور
بو غایت علل دی نه چون دین امجده
.
قانلو شفق صباح و مسا پای چرخده
گویا ایکی شهید قانی دور اگلنوب خَدَه (1)
.
انوار ذات لم یزلی مه یوزونده وار
هر چند جلوه ایتمیه گون چشم مُرمده
.
گر فرض بیر معلّم اولا شاه کربلا
ضرب المثلدی خلق جهان طفل ابجده
.
بیر نوع راه ابجد عشقی ایدوبدی طیّ
بو طفل مایۀ شرف اولموش اَب و جَدَه
.
ختم رُسُل بونیله ایدر فخر چون قانی
ذوق و صفا بغیشلَدی گلزار احمده
.
محکم ایدوبدی قانیله ارکانینی خَلَل
هرگز محالدور یته دین مشیّده
.
جانان یولوندا جسمیله باشین ایدوبدی توش
خیل مجرّدیله سیوف مهنّده
.
گلزار کربلا که قانیلن آچوب گرک
تا حشر طعنه ایلیه وَرد مورّده
.
یوز اکبریله قاره غلامه قویوب که خلق
تا فرق قویماسونلا بیاضیله اسوده
.
تا فخر ایله سونله خلیل ایله هاجره
لیلا الیله بچدی کفن سرو تک قده
.
بیعت الین یزیده اوزاتسون محالدور
شاهی که اگمدی باشینی سیم و عَسجَده (2)
.
گاهی غروب گون کیمی ایلوب تنورده
گاهی باشی قویوب ایاغین فرق فرقده(3)
.
گول عارضونده لاله صفت اگلنوبدی قان
یوخ یوخ که بنزه ری بو گلاب مصعّده(4)
.
زینب گورنده قارداشینی قتلگاهده
دردی اگر بیر اولسادا یوز دوندروب صده
.
محراب طاعتین تاپالی یوز قویوب یره
حال وَله ده سجده ایدوب قانلو معبده
.
اوز شمعنون شرارینه پروانه تک یانوب
گورجک او جسم پاکی یتوب عین مقصده
.
تیغ و خدنگ جسم لطیفونده گوز أچوب
بنزوله یاره لر یری چشم مسهّده )5(
.
بیر سینه کیم باساردی اونی باغرینا رسول
نه نوع گور اولوبدی مکان زخم بیحده
.
شیرازه سین پوزوبدی ز بس جسمنون سیوف
قرآن کیمی دوشوبدی یره بی مجلّده
.
غم ایلیوم که قانوا غلطان ایدوبدولر
بو قوم ایچون قوروبدی خداوند مرصده
.
دست یزید قانینی توکموش حسینیمون
تا تکیه بش گوش ایلیه ناحق بو مسنده
.
بو قومون اوز عمل لری تا انتقام آلا
آچموش دهان قهرینی چون نار موقده
.
موسای طور عشقوه تا جلوه ایلدون
دوشدی وصال رعشه سی بو جسم ارعده
.
گون تک حقیقتون یایلار باطلین الى
پرده محالدور چکه انوار سرمده
.
بیر دیو تک نگینوی بجدل آپارسادا
اولماز جلال و جاه سلیمان یته دَدَه
.
جرمون پدیده اولسادا بیحد چکر سنی
حبّ حسین فاطمه خلد مخلّده
.
(1)اشاره است به شعر ابو العلاء معرّی در كتاب (سقط الزّند)
وَ عَلَى الدَّهرِ مِن دِمَاء الشّهيدَینِ عَلیٍّ وَ نَجلِهَ شَاهِدانِ
فَهُما فِی أَواخر اللَّیلِ فَجرانِ وَ فِی أُولَیاتِهِ شَفَقانِ
ثَبَتا فِی قَمِیصِهِ لِیَجیءَ الحَشرَ مُستَعدِیاً إِلیَ الرَّحمانِ
« و بر پشیمانی روزگار، از خون های دو شهید(علی علیه السلام و فرزندش حسین علیه السلام) دو شاهد است:
شاهد اول؛ در پایان شب که آغاز بامداد است (از خون سر مبارک امیرالمؤمنین علی علیه السلام.)
شاهد دوم شفق خونین پایان روز و آغاز شب است( از خون فرزندش حسین علیه السلام .)
این دو شاهد بزرگ در پیراهن روزگار نقش ثابت بسته اند که در روز قیامت برای شکایت به خداوند رحمان در پیشگاه او حاضر شوند».
(2)طلا
(3)نام ستاره ای که دو تایش را فرقدان یا فرقدین گویند
(4)صعودکرده
(5)بیدار
.
.
.
#حسینیه #محمود_پدیده #حسینیه_شهادت #کوچ_کربلا #ترکی #زبدةالاشعار
نظر دهید