زهی به منزلت از عرش برده فرش تو رونق #رضویه_حکیم_قاآنی

در ستایش رواق منور امام ثامن ضامن السلطان علی بن موسی الرضا علیه الآف التحیة والثناء
.
.
✍️ زبدة الاشعار ✍️
.
🆔: @nohe_torki
.
میرزا حبیب الله شیرازی (حکیم قاآنی)
.
زهی به منزلت از عرش برده فرش تو رونق
زمین زیُمن تو محسود هفت کاخ مطبّق(1)
.
تویی که خاک تو با آب رحمت است مخمّر
تویی که فیض تو با فرّ سرمد است ملفق(2)
.
چو دین احمد مرسل مبانی تو مشیّد(3)
چو شرع حیدر صفدر قواعد تو موثّق(4)
.
زهر چه عقل تصوّر کند فضای تو اوسع
زهر چه وهم تخیّل کند بنای تو اوثق(5)
.
کدام مظهر بی چون بود به خاک تو مدفون
که از زمین تو خیزد همی خروش انا الحق
.
زبس رفیعی و محکم زبس منیعی و مُعظم
براستی که خموشیست در ثنای تو اوفق(6)
.
چنان نماید سرگشته در فضای تو گردون
که در محیط ، یکی بادبان گسیخته زورق
.
زصد یکی نتواند حدیث وصف تو گفتن
هزار صاحب(7) و صابی(8) هزار صابر(9) و عَمعَق(10)
.
سپهر را بشکافد زهم تجلّی نورت
چنان که صخره صمّا(11) شود زصاعقه منشق(12)
.
چه قبّه یی تو که گر رفع پایه تو نبودی
زمین شدی متزلزل بسان توده زیبق(13)
.
چه بقعه یی تو که نبود بهای یک کف خاکت
هزار تخت مرصّع هزار تاج مفرّق(16)
.
چه کعبه یی تو که اینک زبهر طوف حریمت
دمی زپویه نیاساید این تکاور ابلق(17)
.
کدام کاخ همایونی ای عمارت میمون
که هست برتری سدّه ات ز سِدره محقّق
.
کدام بقعه میمونی ای بنای همایون
که از سموّ (18) سموات برده قدر تو رونق
.
کدام آیت رحمت به ساحتت شده نازل
که می زند زشرف عرصه ات به عرش برین دَقّ(19)
.
تویی که خاک تورا همچو تاج از پی زیور
فلک نهاده به تارَک(20) فرشته هشته به مفرق(21)
.
چنان که هوش به سر فیض با فضای تو مُنضَم (22)
چنان که روح به تن روح با هوای تو مُلصَق
.
اگر به طور تجلّی کند فروغ فضایت
شود زجلوه آن طور چون تُراب مُدقّق(23)
.
به سر سپهر برین را بود هوای پریدن
بدان امید که گردد به خاک کوی تو ملحَق(24)
.
زنور بیضه بیضا (25) ربوده فرّ تو فرّه
فراز طارم امکان زده است قدر تو بیدق
.
عیون اهل خرد از غبار توست مکحّل(26)
رقاب(27) خلق به طوق پرستش تو مطوق(28)
.
به نزد قبه عالیت هفت گنبد گردون
چو پیش کوه دماوند هفت دانه جوزق(29)
.
دلی که نیست هواخواه آستان تو بادا
طَعین(30) تیغ مصیقل نشان سهم(31) مفوّق(32)
.
اگر نه مرکز چرخستی ای بنای مشیّد
چرا به گرد تو می گردد این دوازده جوسَق(33)
.
زصد یکی زفزون اندکی نمود نیارد
شماره منقبتت را دو صد جریر و فرزدق(34)
.
مگر تو مقصد ایجادی ای رواق معظّم
که هست هستی نه چرخ از وجود تو مشتق
.
مگر تو روضه سلطان هشتمی که به خاکت
کند زبهر شرف سجده هفت طارم ازرق(35)
.
خدیو خطّه امکان که از عنایت یزدان
فراز خرگه لاهوت برفراشته سَنجَق(36)
.
علی عالی اعلی امام ثامن ضامن
که از طفیل وجودش وجود گشته منسَّق(37)
.
سپهر عدل مهین گوهر محیط خلافت
جهان جود بهین زاده رسول مصدَّق
.
قوام دهر نظام جهان وسیله هستی
امین شرع ولی خدا خلیفه بر حق
.
نهال فکرت قاآنی از سحاب معانی
به بوستان سخن گشت در ثنای تو مورق(38)
.
پس از ورود سرود از برای سال طرازت
زهی زمین تو مسجود نُه رواق معلّق(39)
ـــــــــ
۱ – هفت کاخ مطبّق : هفت طبقه آسمان .
۲ – ملقّق : فراهم آورده شده – بهم پیوسته .
۳ – مشیّد : استوار .
۴ – موثّق : استوار .
۵ – اوثق : استوارتر ، محکم تر ، معتمدتر .
۶ – اوفق : سازگارتر ، سازوارتر .
۷ – صاحب : مراد اسماعیل فرزند عبّاد ( متوفی ۳۸۵ ه ) وزیر دانشمند و بخشنده مؤید الدوله دیلمی است که به زبان عربی شعر می سرود .
۸ – صابی : مقصود ابراهیم پسر هلال نویسنده و ادیب عیسوی مذهب ( متوفی ۳۸۴ ه ق ) می باشد که در حکومت عضد الدوله وزیر دیوان رسائل بود و به عربی دیوانی دارد .
۹ – صابر : شهاب الدین اسماعیل برمذی شاعر نیمه اول قرن ششم که در دستگاه سنجر تقرّب داشت و به دستور خوارزمشاه در جیحون افکنده شد .
۱۰ – عمعق : ابوالنجیب شهاب الدین بخارایی شاعر نیمه دوم قرن پنجم و وابسته دربار آل خاقان که قصایدش به انواع صنایع مشحون است . عمعق در لغت عرب نیامده ( یادداشتهایی قزوینی ج ۶ ص ۵۹ ) .
۱۱ – صمّا : سنگ سخت . در اصل صفت است برای صخره ، سعدی می گوید :
حاجت موری به علم غیب بداند دربن چاهی به زیر صخره صمّا
۱۲ – منشق : شکافته .
۱۳ – زیبق : جیوه – سیماب .
۱۴ – تاج مغرّق : تاجی که غرق در گوهر باشد .
۱۵ – سدّه : آستانه .
۱۶ – معوّق : باز داشته شده .
۱۷ – ابلق : دورنگ ، سیاه و سفید . تکاور ابلیق ، در
این بیت کنایه از روز و شب است .
۱۸ – سموّ : بلندی .
۱۹ – دق : سرزنش ، مؤاخذه کردن .
۲۰ – تارک : فرق سر .
۲۱ – مفرّق : جایی که راه منشعب گردد .
۲۲ – منضم : پیوسته و چسبیده ، ملصق .
۲۳ – مدقّق : آرد شده .
۲۴ – ملحق : پیوسته .
۲۵ – بیضه بیضا : کنایه از خورشید است .
۲۶ – مکحّل : سرمه کشیده .
۲۷ – رقاب : گردنها .
۲۸ – مطوّق : طوقدار – در چنبر و طوق .
۲۹ – جوزق : غوزه پنبه .
۳۰ – طعین : خسته و مجروح .
۳۱ – سهم : تیر .
۳۲ – مفوّق : پی در پی .
۳۳ – جوسق : معرب کوشک – قصر و کاخ .
۳۴ – جریر و فرزدق دو تن از شاعران نام آور عرب در قرن اول هجری .
۳۵ – ارزق : کبود رنگ .
۳۶ – سنجق : نشان و علم .
۳۷ – منسّق : منظّم .
38 – مورّق : کاتب و نویسنده .
39 – رواق معلّق : کنایه از آسمان است .
.
.
#رضویه_مدح
#زهی_به_منزلت_از_عرش_برده_فرش_تو_رونق
#فارسی
.
✍️ #زبدةالاشعار ✍️
.
🆔: @nohe_torki