مدح و میلادیه حضرت زینب سلام الله علیها
.
.
مرحوم زین العابدین امیدی ( وافد زنجانی )
.
علیّه ای که علویان شدند مست جام او
ملیکه ای که عرش حق اریکۀ مدام او
علیمه ای که برتر از عقول ما مقام او
عزیزه ای که تیزتر ز تیغ شد کلام او
نبیره ای محمدی که زینب است نام او
.
.
نبیره ای که نور عین برای مصطفی شده
یقین که میوۀ دل علیِّ مرتضی شده
مثال روح در بدن به خیرةالنسا شده
به حُسن صورت و سیر مثال مجتبی شده
ز عشق پرس در بَرِ حسین احترام او
.
.
چه زینبی که از خدا نصیب او نوالها
چه زینبی که مظهر تمامی کمالها
چه زینبی قرین او بزرگی و جلالها
چه زینبی به راه دین نموده بس مقالها
چه زینبی به مسلمین حفاظ دین پیام او
.
.
به آل هاشم او بُوَد عقیله و بزرگوار
به خدمتش فرشتگان کنند دائم افتخار
کرامتی از او بسی ظهور کرده آشکار
فضائلش مناقبش برون ز حدّ و هم شمار
بر او عنایتی بود ز حیّ لاینام او
.
.
مُعظَّم و عزیز شد به پیش خلق و هم خدا
حوائج از درش طلب کنند شاه و هم گدا
ز کوشش طریق حق ز باطل آمده جدا
حسین وار خویش را نموده بهر دین فدا
کمال نهضت حسین شده است از قیام او
.
.
در اوّل مقدّسی ز عشق حق ممتلی
که نور حیدر از رخش همیشه بوده منجلی
بگفت عمّتی به وی امام چارمین علی
علیمه و فهیمه شد که بی معلم او بلی
زهی سخن برای او خطاب کرد امام او
.
.
به پنجم جماد یک ز مادر او نکو سیر
گشود چشم بر جهان به فرّ و غرّ و عزّ و فر
به مادرش انیس شد سرور خاطر پدر
شعاع نور صولتش چو مهر و ماه جلوه گر
شرف نصیب خاک شد ز مقدم کرام او
.
.
مکارم و محامدش ز فهم ما برون بُوَد
مقام عزّ و شوکتش ز وصف ما فزون بُوَد
برای ما فعال او هماره رهنمون بُوَد
مُحبّ او عزیز حق عدوّ او زبون بُوَد
ستوده است پیش حق عقیده و مرام او
.
.
چه سان زبان بگوید از وقار و هم سکینه اش
چو منبع علوم شد ز سوی حق سینه اش
به رادی و شجاعت و شهامت بهینه اش
ندیده دیدۀ جهان نظیره اش قرینه اش
رسیده این خصائلش ز جدّ و باب و مام او
.
.
توسلی ز دل کسی به دخت مرتضی کند
جناب زینب از کرم به درد او دوا کند
ز راه مرحمت اگر نظر به سوی ما کند
مس وجود را یقین بدل به کیمیا کند
ربوده برتری هلا ز خسروان غلام او
.
.
به پیشگاه زینبی درود ما سلام ما
به عزّ و جاه زینبی تحیّت مُدام ما
همی بود به درگهش دعای صبح و شام ما
نماید او عنایتی به ملت هُمام ما
مدد بجسته خلق ما ز سعی و اهتمام او
.
.
تو « وافدا » بکن حذر به زندگی ز ما و من
که خویش را رها کنی ز چنگ غصه و محن
بیان ما ز زینب و بنام نامیش سخن
سخن ز نعت او بگو به دوستان انجمن
به جان حیات نو رسد ز نام مستدام او
.
.
.
نظر دهید