در مدح حضرت امام رضا علیه السلام
.
#زبدةالاشعار
.
: @nohe_torki
.
مرحوم میرزا یحیی مدرّس اصفهانی
.
همایون مظهری باشد خدا را در خراسانش
که اطلاق وجوب است آشکار از قید امکانش
.
علی العرش استوی الرحمن اگر خواهی بیابنگر
بطوس اینک که عرش است و ولی الله رحمانش
.
نخوانم ساحتش را عرش اعظم تا بوحی دل
تعالی شأنه فرمود رب العرش در شأنش
.
بود در نعت او قرآن و در این دعویم صادق
از آن کین دعویم را جمله قرآنست برهانش
.
از او هر سوره نعمت بجز او نیست تعبیرش
در او هر آیه رحمت بجز او نیست عنوانش
.
دو فراشند در ایوان رفعت ماه و خورشیدش
دو هندویند در هنگام خدمت تیر و کیوانش
.
رهائی بخشد اندر حشر زوار حریمش را
صراط الله اعظم از صراط و سوز نیرانش
.
افاض الله انعامه که در دنیاست چون عقبی
جمیع ماسوی الله میهمان بر خوان احسانش
.
ادام الله الطافه که در فردوس چون دنیا
تمام اولیاء بر خوان احسانند مهمانش
.
ثریا را چسان چون رفعت خرگاه اجلالش
ملایک را کجا کی رتبه خدام ایوانش
.
ولایش گشت اسباب نجات آدم خاکی
عصی آدم فتاب اینک ببین شاهد بفرقانش
.
شعیب و اشعیا و شیث و صالح ارمیا یحیی
ذبیح الله و خضر الیاس و هود و پور صفوانش
.
خلاصی ز آتش دوزخ دهد او دوستدارانرا
نه تنها بر خلیل الله شد آتش گلستانش
.
فدا گشتی براهش خواست وین فیضش نشد حاصل
چه اسماعیل را آمد فدا در روز قربانش
.
حیات جاودان بخشد زلال لطف او ما را
ادام الله باد ارزانی خضر آب حیوانش
.
ولای او بیوسف داد اندر مصر جان شاهی
وگرنه تا قیامت بود جا در چاه کنعانش
.
بذکر او خلاصی یافت یونس از دل ماهی
و گرنه تا بمحشر بطن ماهی بود زندانش
.
توسل جست چون بر حضرتش عیسی بن مریم را
بسوی چرخ چهارم برد از دار یهودانش
.
کله در پا بنزد پیشگه فرزند داودش
عصا بر کف بپای کفش کن موسی بن عمرانش
.
یکی شطر است در نعتش بموسی بین و توراتش
یکی سطراست در مدحش باحمد بین و فرقانش
.
چه جویم اندر این صحرا که ظاهر نیست انجامش
چه پویم اندرین بیدا که پیدا نیست پایانش
.
بهر کس هر چه واصل فیض گردد اوست بنیادش
بهر کس هر چه عاید خیر گردد اوست بنیانش
.
کلامی کاولیا گفتند شطری بود در مدحش
حدیثی کانبیا خواندند سطری بود در شأنش
.
گر انسان است مقصود حق از ایجاد این عالم
ببین در مرتبه انسان عین و عین انسانش
.
فغانا کین جهان از جور بنمودند بنیادش
دریغا کاسمان از ظلم بنهادند عنوانش
.
اگر موسی وشی آید دهد در دست فرعونش
دگر اهریمنی جوید دهد ملک سلیمانش
.
جفا جوئی ستم خوئی بر اخیارش برابر ارش
چه میخواهی چه میجوئی ز هنجارش ز سامانش
.
ز زهر زاده هرون دریغا پور موسی را
شرار افتاد در قلب و ز جا شد کنده بنیانش
.
بغربت شد شهید از زهر مأمون آه و واویلا
نه خواهر نه برادر نه پسر در بر نه اخوانش
.
رضا حکم قضا را شد رضا با آنکه در امضا
قضا را چون قدر می بود سر بر خط فرمانش
.
بغربت داد جان واحسرتا از زهر مأمون شد
جهان جان نه بل جان جهان از تن برون جانش
.
نمود از حیله مأمون پا و سر عریان و شد نالان
که بد با شیر مردان گریه حیلت در انبانش
.
شد اندر طوس غوغائی که در محشر نظیر آن
نخواد دید کس این ماجرا اندر بیابانش
.
اگر خواهی بغربت خار بینی شهریاری را
بپا در کربلا بنگر حسین و جسم عریانش
.
سری خورشید آسا بین بروی نیزه اعدا
تنی چون توتیا بنگر بزیر سم اسبانش
.
ستمگر آسمانا این چه مهمانیست در دورت
لب آب روان لب تشنه کی کشته است مهمانش
.
چرا آن آفتاب برج دین را تا سه روز از کین
میان آفتاب افتاد تابان جسم عریانش
.
همانا پیکری کز عرش برتر بود جا دادی
گهی دوش پیمبر گاه در خاک بیابانش
.
تلاوت کرد قران مجید و خصم بی پروا
ز چوب خیزران افسرد لب آزر دندانش
.
صحیفه دفتر ایجاد را چون خامه «یحیی»
ببین با چشم دل تا حشر اوراق پریشانش
.
.
.
#رضویه_مدرس_اصفهانی
#رضویه_مدح
#همایون_مظهری_باشد_خدا_را_در_خراسانش
#فارسی
.
#زبدةالاشعار
.
: @nohe_torki
نظر دهید