یا مهدی
.
.
.
مرحوم محمد خليفه عاجز گرمه رودی(عاجز سرابی)
.
کس مبادا به جهان همچو من زار و فگار
نه به کف دامن يار و نه به دل صبر و قرار
رفتم آشفته دل، آزرده من از منزل يار
قسمتم کاش بدان کوی کشد ديگر بار
که ازين مرحله من دل نگران بستم بار
.
.
به تو مانند نديدم به همه دير و حرم
کی توان دل ز تو برداشتن ای طرفه صنم
بُوَدَم ار به جهان شوکت کی، حشمت جم
به تو محتاج چنانم که فقيری به درم
به تو مشتاق چنانم که غريقی به کنار
.
.
باغبان گلشن روی تو نديده است يقين
که دهد پرورش سنبل و سرو و نسرين
زند از زلف تو دم مشک خطا ديده به من
بوی زلفين توام بِه بُود از نافه ی چين
خاک نعلين توام بِه بُود از مشک تتار
.
.
ز مژه خنجر خونريز سيه مست به دست
رخش بيداد به صيد دلم انگيخته مست
دل خون گشته ی من چون کُله خويش شکست
به کمندم زد و افکند به فتراک نبست
شهسواری که درين باديه ام کرد شکار
.
.
چون سمن خار رهت را به بغل گيرم تنگ
گوهر است آنکه ز کويت به سرم بارد سنگ
سر نهادن به درت بِه ز سرير اورنگ
به غلامیّ توام، خواجه گيم باشد ننگ
به گدايیِّ توام خسروويم باشد عار
.
.
به ره مهر و وفا يار موافق نشدی
بگذر از غصّهی عذرا که تو وامق نشدی
لاف بيهود مزن عاشق صادق نشدی
صفت عشق نداری تو که عاشق نشدی
درد بيمار ندانی که نگشتی بيمار
.
.
به رخ زرد خود از خون مژه دادم رنگ
نامد از گلشن وصلت گلِ مقصود به چنگ
بیتو بر سينه زنم هرچه درين باديه سنگ
آمد از ناله ی من عرصه ی گردون به تنگ
بیتو بر دل شکنم هرچه درين باديه خار
.
.
عاجزا چند زنی چنگ به دامان طبيب
که تو را منفعتی نيست ز درمان طبيب
آمد از درد نهان تو به لب جان طبيب
عجبی نيست کزين سينه ی سوزان طبيب
که پس از مرگ گياهيش نرويد به مزار
.
.
دورم از سايه ی وصل صنم سرو قدی
کس گرفتار مبادا به چنين روز بدی
نه ره دوست شناسم، نه طريقی بلدی
سخت درمانده ام ای خضر خدا را مددی
کاروان رفت و فتاده است مرا در گل بار
.
.
مرغ اندر قفس ريخته بالم از هجر
آگهی نيست در عالم به چه حالم از هجر
همچو نِی نالم و تن خسته چو نالم از هجر
همه در وصل ندانم به که نالم از هجر
همه سرمست، ندانم به که گويم ز خمار
.
.
.
#مهدیه_عاجز_سرابی #عاجز_سرابی
#کس_مبادا_به_جهان_همچو_من_زار_و_فگار
#فارسی
.
.
نظر دهید