کوی رندان
.
✍️ #زبدةالاشعار ✍️
🆔: @nohe_torki
.
مرحوم شبخیز
.
یا حسین ای کعبۀ مقصود رندان کوی تو
هر دو عالم بستۀ یک رشتۀ گیسوی تو
عاشقان را قبلۀ حاجت، خم ابروی تو
بر لب آمد جان ما در آرزوی روی تو
از گدایان سر کویت ز رحمت یادکن
با نگاهی ، گاهگاهی قلبشان را شاد کن
.
.
ما اسیر رشتۀ زلف چلیپای توایم
عاشق شوریده و مجنون وشیدای توایم
مست از گلبادۀ جام تولّای توایم
از کمال معرفت در بند سودای توایم
ای حریم بارگاهت کعبه مقصود ما
طاق ابرویت مقام قبلۀ مسجود ما
.
.
پای تا سر، جذبه و شور وصفایی یا حسین
پیکر اخلاص و تندیس وفایی یا حسین
پیر رندان خرابات خدایی یا حسین
شمع جمع عاشقان بی ریایی یا حسین
محفل دلدادگان از نور حُسنت مُنجلی
ای فروغ چشمۀ چشمِ خدا بین علی
.
.
تا عَلَم در عرصۀ عشق افراشتی
پرچم کُفر وستم را ازمیان برداشتی
در دل اهل صفا تُخم مَحبت کاشتی
با ستمکاران بی ایمان نکردی آشتی
سینه ات هر چند شد از تیغ و خنجر چاک چاک
مَرد از نوش سازش خوش بُود نیش هلاک
.
.
باده نوشان خرابات مُغان مدیون توست
عاقلان از دولت عشق و ولا،مجنون توست
ما نه تنها ،آفرینش عاشق مفتون توست
ما سوا مست از زُلال بادۀ گلگون توست
طالب این بادۀ گلگون جُز اهل دَرد نیست
هر که با عشق وجنون اُلفت ندارد، مَرد نیست
.
.
گر فضول از جَهل خود تشبیه ماهت می کند
آسمان را همتراز بارگاهت می کند
ماه را همسنگ ابروی سیاهت می کند
ای عجب در کِسوت انسان نگاهت می کند
عفو باید کرد از این اندیشه زآنکه جاهل است
او نداند بَر دَرت مخلوق عالم سائل است
.
.
سالها بایدکمر در خدمت میخانه بست
تا به رویش وا کند ساقی دَر بزم اَلست
شکرِلِلّه ما قلندر مشربان می پرست
از زلال نرگس مخمور تو مستیم و مست
دیگر از الطاف تو محتاج ساغر نیستیم
گر نباشیم این چنین دیگر قلندر نیستیم
.
.
مدّعی عیبم مکن گرچه فقیر و مفلسم
لیک از فیض فضیلت زینت هر مجلسم
با هنرمندان انیس و با ادیبان مونسم
هر چی اَم اینم که هستم گر طلایم یا مِسم
آری آری مُفلِسم امّامنافق نیستم
در لباس دین وتقوا،پَست وفاسق نیستم
.
.
عیب ما هرگز نکن از ابتلای قَرض و وام
علّتش فقر است ورنه ما کجا واین مرام
لیک از جام مِی مولای خود مستم مُدام
از سرِمستی ندانم پادشاهم یا غلام
هرچه هستم بنده ای از بندگان حیدرم
جعفری مَذهَب ،مرید حضرت پیغمبرم
.
.
چیست آخر اینهمه لافِ خُرافاتی زدن
بر جبین ات داغ تزویر مناجاتی زدن
تهّمت بی جا به رِندان خراباتی زدن
از قفا خنجر به سر مستان حالاتی زدن
قابلیّت شرط عقل است ادّعا هیچ است هیچ
شرم کن بیخود به دست وپای سرمستان مپیچ
.
.
پیکرم چون از نِی اگر از کینه گردد بند بند
گردد از هر بند بندم نام مولایم بلند
مُدّعی تزویر در شرع پیمبر تا به چند
بِشنو از «شب خیز» پند و پند او در کار بند
آبروی خلق بردن کار بی وجدان بود
نگذرد خالق اگر او بوذر و سلمان بود
.
.
ما حسینی مسلکیم از سالکان کوی او
مست مستیم از شراب ساغر مینوی او
نیست عاقل بر دو عالم گر دهد یک موی او
در نمازم گر به یاد افتد خم ابروی او
حالتی سر می زند از شوق او در طاعتم
معبد و محراب در رقص آید از این حالتم
.
.
ساقی مستان لبالب کرد از می جام را
زد صدا از میکده رِندان دُرد آشام را
خاصّه «شب خیز» و رسول و صالح و بهنام را
جُرعه ای زان مِی که پخته می کند صد خام را
ریخت اندر جامشان تا از صفا مستی کنند
در مقام عشق،ترک عالم هستی کنند
.
.
جُرعه ای هر کو از این صهبا به سر چون درکشید
از همان جرعه، قلم بر لوح جانان سرکشید
هرکدام از شوق ساقی آن چنان ساغر کشید
کز سیه مستی زخود بیخود به خود خنجر کشید
نَعره ای مستانه بر لب، زد به سر تیغ از جنون
زینت رندان ساغر نوش چون ،خون است خون
.
.
عاشقان را در مقام عشق باشد رکعتین
هان: وضوی آن به جُز خون نیست اندر عالمین
در دیار طَف ندیدی آن امیر نشأتین
سرور و سر خیل مستان جهان یعنی حسین
ساخت در آن عرصه از خون گلوی خود وضو
تا نماز عشق خواند در عبادتگاه«هو»
.
#حسینیه_مدح
#یا_حسین_ای_کعبه_مقصود_رندان_کوی_تو
#فارسی
.
✍️ #زبدةالاشعار ✍️
.
🆔: @nohe_torki
نظر دهید