بیا اى جگر گوشه فرزند من #پندیات_جامی

پندیات
..
..
..
..
عبدالرحمن جامى
..
..
..
..
بیا اى جگر گوشه فرزند من
بنه گوش بر گوهر پند من
..
صدف وار بنشین دمى لب خموش
چو گوهر فشانم به من دارگوش
..
شنو پند و دانش به آن یار کن
چو دانستى آن گه به آن کارکن
..
به دانش که با آن کنش یار نیست
به جز ناخردمند را کار نیست
..
بزرگان که تعلیم دین کرده اند
به خللَّه ردان وصیت چنین کرده اند
..
که اى همچو خورشید روشن ضمیر
چو صبح از صفا شیوه صدق گیر
..
به هر کار دل با خدا راست دار
که از راستکارى شوى رستگار
..
به طاعت چه حاصل که پشتت دوتاست
چو روى دلت نیست با قبله راست
..
همى باش روشندل و صاف راى
به انصاف با بندگان خداى
..
دم صبحگاهان چو گردان سپهر
بر آفاق مگشاى جز چشم مهر
..
از آن چرخ را برترى حاصل است
که هر ذرّه را مهر او شامل است
..
چو باید بزرگیت پیرانه سر
به چشم بزرگى به پیران نگر
..
به خُردان به چشم حقارت مبین
بسا خرد صدر بزرگى نشین
..
بود قیمت گوهر از آب و رنگ
چه غم زانکه خُرد است نسبت به سنگ
..
به خصم درونى که آن نفس توست
ز تو بردبارى نباشد درست
..
نصیحت گرى بر دل دوستان
بود چون دم صبح بر بوستان
..
به باغ ارتبا شد صبا بهره دِه
زدل غنچه را کى گشاید گره
..
به درویش محتاج بخشش نماى
فروبسته کارش به بخشش گشاى
..
بود او چو لب تشنه کشت و تومیغ
چرا دارى از کشت، باران دریغ
..
زنادان که اسراردان سخن
نباشد، بگردان عنان سخن
..
تواضع کن آن را که دانشور است
به دانش ز تو قدر او برتر است
..
بود دانش، آب و زمین بلند
زآب روان کم شود بهره مند
..
کى افتد به کف مردرا دُرّ ناب
سرخود نبرده فرو زیر آب ؟
..
پى عزّت نفس خوارى مکش
زحرص و طمع خاکسارى مکش
..
به مردار جویى چو کرکس مباش
گرفتار هر ناکس و کس مباش
..
پى لقمه چون سگ تملّق مکن
به فتراک(1) دونان تعلّق مکن
..
رهان گردن از بار غُلّ طمع
فشان دامن از خارد ذُلّ طمع
..
طمع پاى دل را به جز بند نیست
طمع کارِ مردِ خردمند نیست
..
طمع هر کجا حلقه بر در زند
خرد خمیه زان جا فراتر زند
..
زبان سوده شد زین سخن خامه را
ورق شد سیه زین رقم نامه را
..
چه خوش گفت دانا که در خانه کس
چو باشد، زگوینده یک حرف بس !
..
..
..
..

#پندیات #جامی #فارسی #زبدةالاشعار #ختم_خوانی