زبانحال حضرت خدیجه سلام الله علیها
.
.
حاج غلامرضا سازگار
.
.
سلام عالم خلقت! سلام داور من!
به روح پاک بنات و بنین و شوهر من
.
منم صحیفۀ تاریخ عمر ختم رسل
که غرق بوسۀ پیغمبر است کوثر من
.
وجود من ز ازل تشنۀ محمّد بود
که شد شراب وصالش نصیب ساغر من
.
امین وحی الهی سلام آورده
به سوی من ز خداوندگار اکبر من
.
سلام من به محمّد سلام من به علی
سلام هر دو به جان و تن مطهر من
.
به وصف منزلتم نزد مصطفی این بس
که روح بین دو پهلوی اوست دختر من
.
زهی به بخت بلندم که عقل کل فرمود
خدیجه مونس من بود و یار و یاور من
.
درست «امّ ابیها» اگر شود تفسیر
یقین کنید که این دختر است مادر من
.
برای یاری منجی خلق عالم بود
هماره کوچه و صحرا و دشت، سنگر من
.
ز چارسو سپر جان مصطفی گشتم
چه غم اگر شکند سنگ دشمنان سر من
.
به گرد روی محمّد چو گرد گردیدم
که شد غبار ره او به چهره زیور من
.
همین نه جامۀ پیغمبرم کفن گردید
به دست رحمت او دفن گشت پیکر من
.
از این مقام چه برتر؟ علی است دامادم
علی که هست زعیم و امام و رهبر من
.
اگر چه آمده پامال، حرمت حرمم
فرشته بوسه گذارد به خاک مقبر من
.
زمین مکه بود شرح پایداری ها
حجاز پر ز نفس های روح پرور من
.
من آن نکو صدف پاک عصمتم که بود
تمام هستی پروردگار، گوهر من
.
در آسمان نبوّت کنار ختم رسل
فراتر است ز خورشید و ماه، اختر من
.
شبی که روی نهادم به سوی خانۀ بخت
پر از ملائکه گردید فرش معبر من
.
ز آفتاب دمد بوی لاله و ریحان
اگر به حشر فتد سایه ای ز معجر من
.
عجیب نیست که با این جلال، جبرائیل
هزار مرتبه زانو زند برابر من
.
به بیت ختم رسل مادر بتول شدن
شرافتی است که هرگز نبود باور من
.
نشان بوسۀ من روی صورت زهرا
نشان بوسۀ زهرا بود به منظر من
.
فروغ فاطمه از پای تا سرم تابید
شبی که عطر محمّد گرفت بستر من
.
دهند دست به دست خدای عزّوجلّ
اگر ملائکه کوبند حلقه بر در من
.
ادب کنند و دو زانو، همه جلوس کنند
زنان دیگر ختم رسل به محضر من
.
سرشک چشم رسول خدا چو باران ریخت
به جای لاله سر تربت معطر من
.
فراتر است ز عرش وسیع تر ز سپهر
به چشم اهل نظر، خانۀ محقر من
.
هزار حیف که با ارتحال من به بهشت
غریب گشت محمّد، یگانه همسر من
.
بهشت من نه بهشت است بلکه آنجا بود
که می نشست محمّد ز مهر در بر من
.
ز قول نافذ ختم رسل بگو “میثم!”
خدیجه آمده صدیقۀ مکرر من
.
نظر دهید