فی التوحید
..
..
مرحوم تائب تبریزی
..
..
اول دفتر به نام ذات پاک کبریا
قادر و حیّ و قدیم و لایزال و لایری
..
مشفق بنده نواز و غیب دان و عیب پوش
خالق پوزش پذیر و رازق کلّ ورا
..
ماسوالله متّفق بر هستی و یکتائیش
هست یکتا پشت جبّاران به پیش او دوتا
..
رحمتش دریا، گناه ما بسان قطره ای
خوان احسانش وسیع و نعمتش بی منتها
..
طایر فکرت کجا بر ساحت عزّش رسد
گر کند جولان فزونتر خویشتن سازد فنا
..
قدرتش را کی تواند پی برد وهم خرد
ذات او را راه چون یابد عقول نارسا
..
بر وجود آورده موجودات عالم از عدم
هست با دست خدایی عالم امکان بنا
..
این همه صنف ملک را مطلق از فضل آفرید
وز کرامت طینت آدم سرشت از طین و ما
..
کوه را مسمار سان بنشاند محکم بر زمین
بسط کرد آنگه به روی آب این فرش ثَرا
..
کانهای زر نهفته کوهها را در شکم
در دل هامون نهاده گنجهای پربها
..
لعل از خارا و گوهر از صدف آرد برون
و خار را از شاخۀ گُل، برگ گل را از گیا
..
گاه بینی زاب سنگ ریزه سازد توی آب
گاه بینی چشمه جاری سازد از سنگ سیا
..
گاه می دارد نهان اندر میان خار گل
بَر تطاول برنیارد دست گلچین صبا
..
گه گدایی را نشاند بر سریر سلطنت
گه کند سلطان عالمگیر را مسکین گدا
..
ابر و باد و ماه و خورشید و فلک لیل و نهار
نه رواق بیستون فرش ثَرا تحت السّما
..
کوه و هامون برّ و بحر و باغ و راغ و گل گیاه
آب و آتش خاک و باد و صحنه های باصفا
..
آفریده است از پی آسایش نوع بشر
جمله نعمتهای رنگین قادر قدرت نما
..
نعمت از او می رسد گوییم سلطان را سپاس
روزی ما او دهد منّت پذیریم از کیا
..
«تائبا» خاموش لب بربند از مدح و ثنا
این زبان اَلکَن و توصیف توحید خدا؟
..
وصف خالق از تو مخلوقی همی نادانی است
هان ز نادانی نباشی غرق در بحر خطا
..
ای خداوند رئوف و کارساز و بنده دوست
وی پناه بی پناهان وی به نومیدان رجا
..
تشنه کامم جرعه ای بخش از زلال معرفت
کاین گدا در حقّ تو از معرفت یابد غنا
..
گر رسد بذل تو مستغنی شود مسکین گدا
ور رسد لطفت نماید ذره چون شمس الضحا
..
گر نمایی تقویت اوج از ملک یابد بشر
ور نمایی تربیت فوق از فلک گردد ثرا
..
با هزاران عرض پوزش با هزاران مسکنت
زاستین جُرم سوی توست، دست التجا
..
جرم من بخشا، به حق فخر اولاد بشر
احمد محمود آن نفس نفیس مصطفا
..
بر شه مشگل گشا سلطان ملک لافتی
بحر جود و معدلت اَعنی علىّ المرتضا
..
بر بتول آن زهرۀ زهرا شهیده فاطمه
أمۀ سبطین فخر نسوان، کفو سلطان ولا
..
بر حسن یعنی به معنا از حسین مظلوم تر
خستۀ طعن و شماتت کشتۀ زهر جفا
..
بر حسین ابن علی آن شهسوار ملک عشق
خامس آل عبا عطشان شهید کربلا
..
بر علیّ بن الحسین سجاد زین العابدین
بستۀ زنجیر اعدا خستۀ ظلم وعنا
..
بر محمدباقر و بر صادق آل رسول
بر امام موسی کاظم اسیر اشقیا
..
بر غریب طوس شاه ارتضا شمس الشّموس
مغرب جانش خراسان خود ملقّب بر رضا
..
بر تقى و بر نقی و بر حسن فرزند او
حجّت قائم ولی عصر ختم الاوصیا
..
بارالها میدهم سوگند بر آل رسول
خطّ غفرانی بکش بر صفحۀ عصیان ما
..
گر برانی از در رحمت تو را آریم رو
ور بخوانی از ترحّم محض لطف است و عطا
..
گر کشی پرده کجا باشد گناهم آشکار
ور دهی توفیق که باشد خطایم برملا
..
..
..
#مناجات #تائب_تبریزی #فارسی #14معصوم #زبدةالاشعار
نظر دهید